برای نمایش هر عنصر به جای نوشتن نام کامل آن از نمادهای یک یا دو حرفی که بیشتر از نام لاتین عنصرها گرفته شده اند، استفاده می شود. به این نماد ها، نماد شیمیایی می گویند.
در نشانه های شیمیایی دو حرفی فقط حرف اول بزرگ نوشته می شود.
به تعداد پروتون های هر اتم یا به تعداد بارهای مثبت اتم، عدد اتمی می گویند.
به عنوان مثال اتم سدیم 11 پروتون دارد، پس عدد اتمی سدیم ۱۱ است.
عدد اتمی را گوشه پایین سمت چپ نماد شیمیایی می نویسند.
عناصر بر اساس افزایش عدد اتمی در جدول تناوبی مرتب شده اند، بنابراین عدد اتمی مکان هر عنصر را در جدول تعیین می کند.
با تغییر تعداد پروتون ها، نوع اتم نیز تغییر می کند.
در حالت خنثی، تعداد پروتون های یک اتم با تعداد الكترون های آن برابر است.
تعداد الکترون های هر لایه برابر است با 2n2 (n تعداد لایه ها است)
n تعداد لایه ها است که می تواند تعداد الکترون هایی را در خود به گردش بیاورد. در لایه اول فقط دو الكترون قرار می گیرد و در لایه دوم حداکثر ۸ الكترون جای می گیرد.